SZUKAJ NA STRONIE
Warto znać progi szkodliwości chorób rzepaku, kiedy trzeba wkroczyć z chemiczną ochroną fungicydową w celu zabeczpieczenia plonu uprawy.
(Plasmodiophora brassicae)
Rozwojowi choroby sprzyja wysoka wilgotność oraz niższe pH gleby. Młode rośliny nie rosną, starsze liście żółkną i czerwienieją. Na korzeniu głównym i na bocznych występują nieregularne brunatne narośla o popękanej, korkowatej powierzchni. Narośl, początkowo w środku biała, z czasem ciemnieje i gnije. Rozwojowi grzyba sprzyja wysoka wilgotność i zakwaszona gleba. Zarodniki przetrwalnikowe mogą przeżyć w glebie do 10 lat. Ryzyko pojawienia się tej choroby obniżamy, stosując prawidłową agrotechnikę, płodozmian oraz utrzymując odpowiednie pH gleby. Niemożliwe jest bezpośrednie zwalczanie tej choroby.
(Leptosphaeria macaulans)
Jest jedną z najgroźniejszych chorób atakujących rzepak. Pierwsze objawy porażenia możemy dostrzec już jesienią. Na liścieniach, liściach, łodygach, czasami łuszczynach występują jasnobrunatne, owalne plamy z wyraźną lub mniej wyraźną obwódką. W środkowej części plamy widoczne są bardzo charakterystyczne czarne punkciki (piknidia). Silnie porażone liście przedwcześnie zamierają. Często dochodzi do zamierania całych roślin. Nasiona zbierane z porażonych łuszczyn zwykle też są porażone. Na siewkach wyrosłych z tych nasion występują poczernienia, które powodują obumieranie siewek (czarna nóżka). Jeżeli zauważymy porażenie roślin jesienią, należy wykonać zabieg grzybobójczy jeszcze przed zimą, najlepiej wybierając preparaty dobrze niszczące grzyba, np. Ambrossio 500 SC.
(Cylindrosporium concentricum)
Jesienią lub wiosną na porażonych liściach rzepaku ozimego pojawiają się chlorotyczne plamy. Następuje pękanie kutikuli i odsłonięcie białych skupień zarodników konidialnych ułożonych w postaci koncentrycznych pierścieni. Porażone liście żółkną i przedwcześnie zamierają. Na powierzchni łodyg początkowo pojawiają się biało-szare, podłużne plamy (1-2 cm), często spiczasto zakończone nieostrym, brązowym przebarwieniem. Plamy rozwijają się do kilkunastu cm długości, a na ich obwodzie często znajdują się ciemne cętki. W zwalczaniu tej choroby najwyższą skuteczność wykazują zabiegi jesienne, wykonane w czasie, gdy nie ma jeszcze widocznych objawów choroby.
(Alternaria brassicae)
Objawy występują na różnych częściach roślin i we wszystkich stadiach rozwojowych rzepaku. Na siewkach pojawiają się ciemnobrunatne plamy w części podliścieniowej. Na porażonych liściach charakterystyczne są plamy jasnobrunatne do brunatno-czarnych z widocznymi pierścieniami. Na łodygach, ogonkach liściowych oraz łuszczynach występują brunatno-czarne, owalne, wyraźnie odgraniczone, nieco zagłębione plamy. Występowanie choroby można ograniczać poprzez odpowiednią agrotechnikę (szybkie zaoranie resztek pożniwnych rzepaku) oraz stosowanie prawidłowego płodozmianu (przerwy w uprawie roślin krzyżowych na tym samym polu).
(Typhula gyrans, Typhula brassicae)
Rozwojowi choroby sprzyja długo zalegający śnieg. Grzyb poraża część nadziemną roślin. Wczesną wiosną na porażonych liściach czy ogonkach liściowych można zaobserwować biało-szarą grzybnię. Widoczne są również owalne, drobne (około 1 mm) skleroty grzyba o zabarwieniu od jasnobrązowego aż do czarnego. Silnie porażone rośliny mają barwę jasnobeżową i stopniowo zamierają.
|
Choroba |
Faza rozwojowa |
Progi szkodliwości |
|---|---|---|
|
Sucha zgnilizna kapustnych |
Od 2 liści do pełni wykształcenia rozety |
20 |
|
Czerń krzyżowych |
W pełni wykształcona rozeta do formowania się zawiązków pędów |
20–30 |
|
Szara pleśń |
Od 2 liści do w pełni wykształconej rozety |
20–30 |
|
Cylindrosporioza |
10–20 |
Ze środków ochrony roślin należy korzystać z zachowaniem bezpieczeństwa. Przed każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone w etykiecie i informacje dotyczące produktu. Zwróć uwagę na zwroty wskazujące na rodzaj zagrożenia oraz przestrzegaj zasad bezpiecznego stosowania produktu wskazanych na etykiecie
