Farbownik polny
Farbownik polny (Buglossoides arvensis)
Farbownik polny to jednoroczny chwast, często spotykany na polskich polach. Choć może nie wygląda groźnie, stanowi poważne zagrożenie dla upraw zbożowych, konkurując z nimi o cenne zasoby.
Charakterystyka ogólna farbownika polnego
- Nazwa łacińska: Buglossoides arvensis (syn. Lithospermum arvense)
- Rodzina botaniczna: ogórecznikowate (Boraginaceae)
- Forma: chwast jednoroczny, jary lub zimujący.
Występowanie i wymagania siedliskowe farbownika polnego
Farbownik polny najczęściej występuje na glebach lekkich, piaszczystych, zasobnych w wapń, o odczynie obojętnym lub zasadowym. Jest typowym chwastem upraw zbożowych.
Jak rozpoznać farbownika polnego?
- Siewka: liścienie owalne, na krótkich ogonkach, pokryte szorstkimi włoskami. Pierwsze liście są lancetowate i również gęsto owłosione.
- Liście: równowąsko-lancetowate, siedzące (bezogonkowe), całobrzegie. Podobnie jak łodyga, są pokryte gęstymi, szorstkimi, przylegającymi włoskami, co sprawia, że cała roślina jest szorstka w dotyku.
- Łodyga: wzniesiona, prosta lub rozgałęziona w górnej części, o wysokości 15–50 cm. Pokryta jest szorstkimi włoskami.
- Kwiaty: bardzo drobne, lejkowate, o średnicy 2–4 mm, wyrastające pojedynczo z kątów górnych liści. Mają barwę białą, rzadziej bladoniebieską. Kwitnie od maja do lipca.
- Owoc: bardzo twarda, szara rozłupnia, która rozpada się na 4 pomarszczone i charakterystycznie brodawkowate rozłupki.
Szkodliwość farbownika polnego w uprawach
Farbownik polny jest uciążliwy głównie w zbożach ozimych i rzepaku. Szybko rozwija się wiosną, konkurując z rośliną uprawną o wodę i składniki pokarmowe. Jego twarde nasiona mogą zanieczyszczać zebrane ziarno.
Farbownik polny – zwalczanie
- Metody agrotechniczne: prawidłowa agrotechnika, w tym orka, ogranicza jego występowanie.
- Metody chemiczne: jest wrażliwy na większość herbicydów zbożowych, szczególnie na te z grupy regulatorów wzrostu (auksyny) oraz sulfonylomoczniki.
