Komosa biała
Komosa biała (Chenopodium album)
Komosa biała to jeden z najgroźniejszych i najbardziej konkurencyjnych chwastów, który potrafi sprawić spore problemy w uprawach. Jej obecność może świadczyć o żyznej glebie, jednak wysoka plenność i zdolność do pobierania dużej ilości składników odżywczych oraz wody sprawiają, że stanowi poważne zagrożenie dla roślin uprawnych.
Charakterystyka ogólna komosy białej
- Nazwa łacińska: Chenopodium album
- Rodzina botaniczna: szarłatowate (Amaranthaceae)
- Forma: chwast jednoroczny, jary.
Występowanie i wymagania siedliskowe komosy białej
Komosa biała to roślina azotolubna, jej obecność świadczy o glebach żyznych, zasobnych w azot i potas. Występuje na wszystkich rodzajach gleb.
Jak rozpoznać komosę białą?
- Siewka: liścienie są wąskie, podłużne. Charakterystyczne jest ich zabarwienie – z wierzchu szarozielone, a od spodu często fioletowoczerwone.
- Liście: bardzo zmienne w kształcie, od rombowatych po lancetowate, z nierówno ząbkowanymi brzegami. Najważniejszą cechą rozpoznawczą, zwłaszcza na młodych liściach i wierzchołkach pędów, jest mączysty, biały lub szarawy nalot, który można łatwo zetrzeć palcami.
- Łodyga: mocna, wzniesiona, często rozgałęziona, może osiągnąć ponad 1,5 m wysokości. Jest zielona, ale często z podłużnymi, czerwonawymi lub fioletowymi smugami.
- Kwiaty: niepozorne, zielonkawe, bez płatków, zebrane w gęste kłębki na szczytach pędów, które tworzą duży, wiechowaty kwiatostan.
- Owoc: drobny, spłaszczony orzeszek zawierający jedno małe, czarne i błyszczące nasiono.
Szkodliwość komosy białej w uprawach
Komosa biała jest jednym z najgroźniejszych i najbardziej konkurencyjnych chwastów, zwłaszcza w uprawach szerokorzędowych (burak cukrowy, kukurydza, ziemniak).
- Konkurencja: pobiera ogromne ilości wody i składników pokarmowych.
- Płodność: jedna roślina wytwarza tysiące nasion.
- Utrudnianie zbiorów: wysokie i mocne łodygi mogą utrudniać pracę maszyn.
Zwalczanie komosy białej
- Metody agrotechniczne: podstawą jest staranna uprawa mechaniczna niszcząca siewki.
- Metody chemiczne: kluczowe jest wykonanie zabiegu w jak najwcześniejszej fazie (2–4 liście), ponieważ starsze rośliny stają się bardzo odporne.
