Ostrożeń polny
Ostrożeń polny (Cirsium arvense)
Ostrożeń polny to jeden z najbardziej problematycznych chwastów, z jakim muszą mierzyć się rolnicy i ogrodnicy. Jego wyjątkowa żywotność i zdolność do regeneracji sprawiają, że walka z nim jest wyjątkowo trudna. Właściwe rozpoznanie i zrozumienie jego biologii to klucz do skutecznego zwalczania.
Charakterystyka ogólna – ostrożeń polny
- Nazwa łacińska: Cirsium arvense
- Rodzina botaniczna: astrowate (Asteraceae)
- Forma: wieloletni, niezwykle uciążliwy chwast korzeniowy.
Występowanie i wymagania siedliskowe ostrożnia polnego
Ostrożeń polny preferuje gleby żyzne, głębokie, o wysokiej kulturze. Jego potężny system korzeniowy sięga na głębokość kilku metrów.
Jak rozpoznać ostrożnia polnego?
- Siewka: pojawia się rzadko, gdyż chwast rozmnaża się głównie wegetatywnie. Liścienie są duże, owalne i mięsiste.
- Liście: duże, wydłużone, zatokowo-pierzastodzielne. Ich brzegi są pofalowane i zaopatrzone w bardzo ostre, kłujące kolce. Z wierzchu liście są zielone, od spodu jaśniejsze, często pokryte białym kutnerem (włoskami).
- Łodyga: wzniesiona, kanciasta, rozgałęziona w górnej części, dorastająca do 150 cm. Może być "oskrzydlona" przez zbiegające po niej kolczaste brzegi liści.
- Kwiaty: zebrane w jajowate koszyczki na szczytach pędów. Są fioletowe lub lilioworóżowe, pachnące. Ostrożeń polny jest rośliną dwupienną (występują osobniki męskie i żeńskie).
- Korzeń: najważniejsza część – potężny, pionowy korzeń palowy sięgający kilku metrów w głąb gleby oraz liczne, poziome korzenie boczne z pąkami przybyszowymi, z których wyrastają nowe pędy.
Szkodliwość ostrożnia polnego w uprawach
Ostrożeń polny jest jednym z najgroźniejszych chwastów we wszystkich uprawach.
- Ekstremalna konkurencyjność: pobiera ogromne ilości wody i składników odżywczych z głębokich warstw gleby.
- Trudność w zwalczaniu: zdolność do regeneracji nawet z małych fragmentów korzeni sprawia, że uprawa mechaniczna często prowadzi do jego rozmnożenia.
Ostrożeń polny – zwalczanie
- Metody agrotechniczne: muszą być stosowane konsekwentnie (np. wielokrotne podcinanie) w celu osłabienia rośliny.
- Metody chemiczne: podstawą są herbicydy systemiczne, które przemieszczają się do korzeni. Najlepszy termin na zabieg to faza intensywnego wzrostu chwastu (do pąkowania).
