Palusznik krwawy

Palusznik krwawy (Digitaria sanguinalis)

Palusznik krwawy to ciepłolubny chwast, który staje się coraz większym problemem w uprawach szerokorzędowych, zwłaszcza w kukurydzy i ziemniakach. Jego nazwa pochodzi od czerwonawego zabarwienia pędów i pochew liściowych.

Charakterystyka ogólna palusznika krwawego

• Nazwa łacińska: Digitaria sanguinalis
• Rodzina botaniczna: wiechlinowate (Poaceae)
• Forma: chwast jednoroczny, jary, ciepłolubny (termofilny). Kiełkuje późną wiosną i latem, gdy gleba jest dobrze ogrzana.

Występowanie i wymagania siedliskowe palusznika krwawego

Palusznik krwawy preferuje gleby lekkie, piaszczyste, dobrze napowietrzone i szybko nagrzewających. Jest chwastem typowym dla upraw okopowych (ziemniaki, buraki), kukurydzy i warzyw. Potrzebuje dużo światła do kiełkowania.

Jak rozpoznać palusznika krwawego?

• Liście: stosunkowo szerokie, jasnozielone, na brzegach lekko falowane. Zarówno blaszki, jak i pochwy liściowe są pokryte szorstkimi włoskami. Liść w pączku jest zwinięty.
• Łodyga: płożąca się i wznosząca, ma zdolność do zakorzeniania się w dolnych węzłach. Często zabarwiona na fioletowo-czerwony kolor, zwłaszcza u podstawy.
• Kwiatostan: najbardziej charakterystyczna cecha. Składa się z kilku (4–8) cienkich, palczasto zebranych na szczycie źdźbła kłosów pozornych. Przypomina "palce" lub "szprychy parasola".
• Owoc: ziarniak.

Szkodliwość palusznika krwawego w uprawach

• Późna konkurencja: stanowi zagrożenie w późniejszym okresie wegetacji, gdy skuteczność herbicydów doglebowych maleje.
• Szybki wzrost: w sprzyjających warunkach (ciepło i wilgoć) potrafi w krótkim czasie zdominować międzyrzędzia.
• Duża produkcja nasion: jedna roślina wytwarza kilka tysięcy nasion.
• Zachwaszczenie wtórne: jest typowym przykładem chwastu powodującego zachwaszczenie wtórne w kukurydzy.

Palusznik krwawy – zwalczanie

• Metody agrotechniczne:
  • mechaniczne niszczenie w międzyrzędziach (w uprawach okopowych) jest bardzo skuteczne.
  • szybkie zwarcie łanu przez roślinę uprawną (np. przez dobór odpowiedniej odmiany kukurydzy i gęstości siewu) ogranicza dostęp światła i hamuje jego wzrost.
• Metody chemiczne:
  • wymaga stosowania herbicydów skutecznych przeciwko chwastom prosowatym.
  • skuteczne są zarówno zabiegi doglebowe, jak i nalistne. W przypadku zabiegów nalistnych kluczowe jest wykonanie oprysku na młode, aktywnie rosnące chwasty. Starsze, rozkrzewione rośliny są trudne do zwalczenia.