Powój polny
Powój polny (Convolvulus arvensis)
Powój polny to powszechnie występujący chwast, który potrafi sprawić wiele problemów w uprawach. Jego pnące pędy oplatają rośliny, a niezwykle głęboki system korzeniowy sprawia, że jest trudny do zwalczania.
Charakterystyka ogólna powoju polnego
- Nazwa łacińska: Convolvulus arvensis
- Rodzina botaniczna: powojowate (Convolvulaceae)
- Forma: wieloletni, pnący się chwast korzeniowy.
Występowanie i wymagania siedliskowe powoju polnego
Powój polny preferuje gleby ciepłe, suche, zasobne w wapń. Jego system korzeniowy również sięga na głębokość kilku metrów.
Jak rozpoznać powój polny?
- Siewka: liścienie są bardzo charakterystyczne – duże, sercowato-nerkowate, na długich ogonkach.
- Liście: typowo strzałkowate lub oszczepowate, z dwiema ostrymi klapami u nasady, osadzone na długich ogonkach.
- Łodyga: długa (do 2 m), cienka, wijąca się zgodnie z ruchem wskazówek zegara wokół roślin i innych podpór, lub płożąca się po ziemi.
- Kwiaty: duże (do 2,5 cm średnicy), lejkowate, o barwie białej lub różowej, często z ciemniejszymi paskami. Wyrastają pojedynczo na długich szypułkach z kątów liści. Kwitnie od czerwca do września.
- Korzeń: bardzo głęboki (do 5 m) korzeń palowy oraz liczne, poziomo rosnące kłącza z pąkami, zdolne do regeneracji nawet z małych fragmentów.
Szkodliwość powoju polnego w uprawach
Powój polny jest ekstremalnie szkodliwy we wszystkich uprawach polowych.
- Zagłuszanie roślin: wijące się pędy oplatają rośliny, ograniczając im dostęp do światła.
- Powodowanie wylegania: obciąża łan zbóż, prowadząc do jego wylegania.
- Utrudnianie zbioru: pędy owijają się wokół części maszyn, powodując ich zapychanie i awarie.
Zwalczanie powoju polnego
- Metody agrotechniczne: sama uprawa mechaniczna jest nieskuteczna.
- Metody chemiczne: niezbędne jest stosowanie herbicydów systemicznych, najlepiej po zbiorach na ściernisku, gdy chwast intensywnie odrasta.
