Przetacznik perski
Przetacznik perski (Veronica persica)
Przetacznik perski to popularny chwast, często spotykany na polach uprawnych i w ogrodach. Choć jego intensywnie błękitne kwiaty mogą wydawać się ozdobne, w rzeczywistości jest to roślina, która konkuruje o składniki odżywcze z uprawami ozimymi, okopowymi i warzywami.
Charakterystyka ogólna przetacznika perskiego
- Nazwa łacińska: Veronica persica
- Rodzina botaniczna: babkowate (Plantaginaceae)
- Forma: chwast jednoroczny, jary lub zimujący.
Występowanie i wymagania siedliskowe przetacznika perskiego
Przetacznik perski ma szeroki zakres tolerancji, ale preferuje gleby żyzne, bogate w azot, świeże i przepuszczalne.
Jak rozpoznać przetacznika perskiego?
- Siewka: liścienie trójkątno-łopatkowate.
- Liście: okrągłe lub szeroko jajowate, na krótkich ogonkach, z grubo i tępo karbowanymi brzegami. Są jasnozielone i lekko owłosione.
- Łodyga: płożąca się, rozgałęziona, często tworząca gęste darnie.
- Kwiaty: znacznie większe niż u przetacznika bluszczykowego (8–12 mm średnicy). Mają intensywnie błękitną barwę z ciemniejszymi żyłkami i białym środkiem ("oczkiem"). Wyrastają na długich szypułkach z kątów liści. Kwitnie od wczesnej wiosny do późnej jesieni.
- Owoc: nerkowata, spłaszczona torebka.
Szkodliwość przetacznika perskiego w uprawach
Przetacznik perski jest podobny do przetacznika bluszczykowego. Konkuruje we wczesnych fazach rozwojowych w uprawach ozimych, ale także w okopowych i warzywach.
Zwalczanie przetacznika perskiego
- Metody agrotechniczne: regularna uprawa mechaniczna jest skuteczna.
- Metody chemiczne: przetacznik perski jest wrażliwy na wiele substancji czynnych, ale podobnie jak inne przetaczniki, najłatwiej go zwalczyć w młodych fazach rozwojowych.
