Szarłat szorstki
Szarłat szorstki (Amaranthus retroflexus)
Szarłat szorstki to jeden z najbardziej problematycznych chwastów, szczególnie w uprawach szerokorzędowych. Jest to roślina jednoroczna, która dzięki swoim zdolnościom do szybkiego wzrostu i masowej produkcji nasion, stanowi poważne zagrożenie dla plonów.
Charakterystyka ogólna szarłatu szorstkiego
- Nazwa łacińska: Amaranthus retroflexus
- Rodzina botaniczna: szarłatowate (Amaranthaceae)
- Forma: chwast jednoroczny, jary, ciepłolubny.
Występowanie i wymagania siedliskowe szarłatu szorstkiego
Szarłat szorstki preferuje gleby żyzne, ciepłe, bogate w azot, typowe dla upraw szerokorzędowych.
Jak rozpoznać szarłat szorstki?
- Siewka: liścienie wąskie, lancetowate. Dolna strona liścieni i młodych liści oraz hipokotyl (łodyżka podliścieniowa) są często intensywnie fioletowoczerwone.
- Liście: jajowato-rombowate, zwężające się ku szczytowi, na długich ogonkach. Blaszka liściowa jest lekko pofalowana na brzegu, a unerwienie jest dobrze widoczne, zwłaszcza od spodu.
- Łodyga: gruba, mocna, wzniesiona, często silnie rozgałęziona. Jest gęsto i szorstko owłosiona, a u podstawy często ma czerwonawy odcień.
- Kwiaty: bardzo małe, zielonkawe, zebrane w zbite kłębki, które tworzą duży, gęsty, wiechowaty kwiatostan na szczycie rośliny. Kwiatostan jest bardzo szorstki i kłujący w dotyku z powodu ostro zakończonych przysadek.
- Owoc: mała, jednonasienna puszka otwierająca się wieczkiem. Nasiona są bardzo małe, soczewkowate, czarne i błyszczące.
Szkodliwość szarłatu szorstkiego w uprawach
Szarłat szorstki jest bardzo konkurencyjny w kukurydzy, burakach i ziemniakach, zwłaszcza w upalne lata. Jako roślina typu C4, bardzo efektywnie wykorzystuje ciepło i słońce do szybkiego wzrostu. Jedna roślina produkuje setki tysięcy nasion.
Zwalczanie szarłatu szorstkiego
- Metody agrotechniczne: skuteczna jest uprawa mechaniczna niszcząca siewki.
- Metody chemiczne: szarłat szorstki należy zwalczać w jak najmłodszej fazie, ponieważ szybko uodparnia się na działanie herbicydów.
