Jęczmień ozimy
Jęczmień ozimy to jeden z gatunków zbóż ozimych.
Jęczmień ozimy to jeden z gatunków zbóż ozimych.
Wybór odpowiedniej odmiany jęczmienia jest istotny dla osiągnięcia wysokiego plonu. Rynek oferuje szeroki wybór, dlatego warto wybierać odmiany sprawdzone, a kwalifikowany materiał siewny pozwoli w pełni wykorzystać potecjał tych odmian. Wybierając materiał siewny jęczmienia ozimego należy zwrócić uwagę na:
Zasadnicza różnica między jęczmieniem dwurzędowym a wielorzędowym tkwi w budowie kłosa. Jęczmień dwurzędowy posiada jeden rządek ziaren po każdej stronie osi kłosa. Charakteryzuje się bardziej wyrównanym ziarnem i wyższym MTZ. Nowe odmiany jęczmiena dwurzędowego dorównują plonowaniem w porównaniu do odmian wielorzędowych dzięki temu, że ziarno jest grubsze i bardziej dorodne.
Jęczmień wielorzędowy ma ziarna ułożone w wielu rzędach wokół osi kłosa. Odmiany wielorzędowe zazwyczaj charakteryzują się wyższym potencjałem plonowania, co czyni je popularnym wyborem na cele paszowe. Ziarno jest drobniejsze i mniej wyrównane.
W wyborze odmiany jęczmienia należy kierować się przede wszystkim przeznaczeniem uprawy i warunkami lokalnymi.
Jęczmień ozimy ma duże wymagania co do jakości gleby i nawożenia. Aby plonować obficie, potrzebuje odpowiedniego środowiska. Preferuje żyzne, próchnicze gleby o uregulowanym odczynie pH. Optymalny odczyn pH gleby dla jęczmienia ozimego to 6,0–7,0. Na glebach zakwaszonych konieczne jest wapnowanie. Jęczmień ozimy najlepiej rośnie na glebach klasy III–IV. Wymaga odpowiedniej wilgotności, zwłaszcza w decydujących fazach rozwoju. Dobry przedplon – najlepszymi przedplonami dla jęczmienia ozimego są rzepak ozimy, rośliny strączkowe, okopowe lub kukurydza na kiszonkę.
Przygotowanie gleby pod siew jest równie ważne. Powinna być ona dobrze uprawiona, z drobnogruzełkowatą strukturą, co zapewni odpowiednie warunki do rozwoju systemu korzeniowego.
Optymalny termin siewu jęczmienia ozimego jest jednym z czynników decydujących o sukcesie uprawy. Zbyt wczesny siew może prowadzić do nadmiernego rozkrzewienia i większej podatności na wymarzanie, a także zwiększa ryzyko infekcji chorobami wirusowymi. Zbyt późny siew z kolei skutkuje słabym rozkrzewieniem roślin przed zimą, co jestważne dla zachowania odpowiedniej obsady kłosów.
Optymalny termin siewu przypada zazwyczaj od 10 do 25 września. W regionach wschodnich i północnych może być to nieco wcześniej, a w zachodnich i południowych – nieco później. Istotne jest, aby jęczmień miał czas na rozwinięcie silnego systemu korzeniowego przed nadejściem mrozów.
Najlepsze przedplony dla jęczmienia ozimego to rośliny pozostawiające po sobie glebę w dobrej kulturze, wolną od chwastów i bogatą w składniki odżywcze. Zaleca się siew jęczmienia ozimego po:
Należy unikać uprawy jęczmienia ozimego po innych zbożach, zwłaszcza po jęczmieniu jarym lub pszenicy, ze względu na ryzyko kumulacji chorób i szkodników.
Optymalna głębokość siewu wynosi zazwyczaj 2–3 cm. Na glebach lżejszych można siać nieco głębiej (do 4 cm), a na cięższych płycej (1–2 cm). Zapewnia to szybkie i równomierne wschody. Gęstość siewu zależy od odmiany, terminu siewu i warunków glebowych. Ogólna zasada jest taka, że w przypadku opóźnionego wysiewu jęczmienia należy zwiększyć normę wysiewu.
Norma wysiewu jęczmienia ozimego jest zmienna od odmiany jęczmienia ozimego, stanowiska, terminu siewu oraz zdolności do krzewienia. Dla odmian dwurzędowych zaleca się zazwyczaj normę wysiewu w granicach 250–350 ziaren na metr kwadratowy.
Dla odmian wielorzędowych ze względu na ich wyższy potencjał krzewienia, norma wysiewu może być niższa, w granicach 200–300 ziaren na metr kwadratowy.
Jęczmień ozimy jest narażony na szereg chorób grzybowych, które mogą znacząco obniżyć plon. Decydująca jest profilaktyka i wczesne wykrywanie objawów. Najczęstsze choroby to:
W przypadku uprawy jęczmienia ozimego należy regularnie monitorować plantację i w razie potrzeby zastosować odpowiednie fungicydy. Wybierając nasiona do siewu, warto zwrócić uwagę na naturalną odporność na choroby danej odmiany jęczmienia ozimego.
Żółta karłowatość jęczmienia (BYDV – Barley Yellow Dwarf Virus) to choroba wirusowa przenoszona przez mszyce. Objawami są żółknięcie liści, zahamowanie wzrostu oraz czerwienienie liści.
Wirus ma szczególnie negatywny wpływ na wczesne zasiewy. W przypadku jęczmienia kluczowe jest monitorowanie populacji mszyc i w razie potrzeby stosowanie insektycydów, zwłaszcza jesienią.
Chwasty stanowią poważną konkurencję dla zbóż ozimych o wodę, światło i składniki odżywcze, co może prowadzić do znacznego spadku plonu. W uprawach jęczmienia najczęściej występują:
Jęczmień ozimy ma duże wymagania pokarmowe, zwłaszcza jeśli chodzi o azot, fosfor, potas, magnez i siarkę. Nawożenie jęczmienia ozimego zależy od zasobności gleby i planowanego plonu.
Azot wpływaj na plon i zawartość białka w ziarnie. Nawożenie jęczmienia azotem dzieli się zazwyczaj na dwie lub trzy dawki: jesienną (jeśli jest konieczna), pierwszą wiosenną i drugą wiosenną.
Fosfor i potas są niezbędne dla rozwoju systemu korzeniowego, odporności na stres i prawidłowego wykształcenia ziarna. Zazwyczaj stosuje się je jesienią, przed siewem.
Magnez i siarka są ważne dla procesów fotosyntezy i wykorzystania azotu.
Mikroskładniki takie jak: bor, miedź, cynk, mangan są również ważne, zwłaszcza w formie nawożenia dolistne.
Przed nawożeniem zawsze warto wykonać analizę gleby, aby precyzyjnie określić zasobności gleby i dostosować plan nawożenia.
Aby poznać aktualną cenę materiału kwalifikowanego jęczmienia ozimego, zachęcamy do kontaktu z naszymi przedstawicielami handlowymi Chemirolu.
Materiał siewny jęczmienia ozimego jest dostępny u przedstawicieli regionalnych Chemirol. Nawiąż kontakt z doradcą klienta Chemirola już dziś, aby dowiedzieć się więcej o aktualnej ofercie.
